6 maja 2004 r., godz. 19.00

Al. Niepodległości 141, Warszawa

(Scena Prezentacji DWP)

kierunek.(0-22).taniec - I edycja

 w y s t ą p i l i:

publiczność wyróżniła:

Teatr Limen, czyli pracę Sylwi Hanff pt.: "Niedoistnienie"

Spektakl inspirowany twórczością Georga Trakla, Rainera Marii Rilke oraz "Krokami" S. Becketta i opowiadaniem "Pani domu miłości" A. Carter.

BUTOH - kontrkulturowa forma teatru tańca współczesnego, która narodziła się w Japonii na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych. Nazywany "Ankoku butoh" - tańcem ciemności, butoh zrywa z kanonami tradycyjnej sztuki (nie tylko japońskiej). Powstał w atmosferze buntu wobec dominacji kultury euro-amerykańskiej. Taniec ten, odwołujący się do starych wierzeń, obrzędów i ludowej estetyki brzydoty (chociaż inspiracją były także ekspresjonizm i koncepcja teatru okrucieństwa Antonin'a Artaud'a), sam w sobie jest świętem i rytuałem wyzwalającym wewnętrzną energię i eksplorującym mroki podświadomości. Z premedytacją ukazuje zakazane dotąd obszary życia. Nie opiera się on na żadnej technice (w tradycyjnie rozumianym sensie techniki tanecznej), a zamiast choreografii czy pozycji tanecznej proponuje "totalną obecność".

"Totalną obecność" w tańcu butoh można osiągnąć dzięki przyjęciu przez tancerza szczególnej psychofizycznej postawy określanej pojęciem butoh-body (jap. butoh-tai). Nie oznacza ono fizycznego ciała, ale stan umysłu, czy raczej jedność ciało-umysł. Stan ten - podobny świadomemu śnieniu - jest przekroczeniem dualizmu przedmiot-podmiot, świadomość-nieświadomość. Ciało tancerza butoh nie jest obiektem kontrolowanym i kierowanym przez wolę podmiotu. Taniec butoh jest procesem czystego doświadczenia (medytacją w ruchu), w którym to nie tancerz tańczy, ale "jest tańczony". Butoh-body jest przestrzenią, w której ujawniają się rzeczy niewidzialne.

SYLWIA HANFF - mgr filozofii, choreoterapeutka, tancerka-mim, instruktor improwizacji tańca i symboliki ciała, była aktorka Warszawskiego Teatru Pantomimy, współpracowała ze Studiem Mimów Stefana Niedziałkowskiego w Teatrze na Woli, współpracuje m.in. z Teatrem Narodowym i Operą Narodową, teatrami ulicznymi i pantomimy; choreograf i tancerka butoh, kuratorka projektu kursów arteterapii Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki. Tańca butoh uczyła się u największych mistrzów: Ko Murobushi, Carlotta Ikeda, Daisuke Yashimoto, Tadashi Endo, Atsushi Takenouchi, Yuko Kawamoto

http://free.art.pl/teatr_limen

Kierunek.(0-22).taniec to jedna z nielicznych prób ożywienia młodego warszawskiego ruchu tanecznego. Animacja kultury dotycząca tańca w Warszawie ogranicza się do prezentacji uznanych w środowisku nazwisk. Tymczasem organizatorzy imprezy  kierunek.(0-22).taniec kierują swoją uwagę ku młodym twórcom, ku zespołom amatorskim. Dając im możliwość prezentacji swoich prac na scenie z pewnością przyczynią się do zakorzenienia w nich pragnienia do dalszego doskonalenia swojego warsztatu. Wolna strefa przyjmując patronat nad Warszawskim Wieczorem Tańca Współczesnego chce wesprzeć tworzenie tej imprezy, jak i podobnych przyszłych inicjatyw lokalnych popularyzujących taniec współczesny. Mamy nadzieję, że choreografowie i kuratorzy działający w małych ośrodkach kulturalnych będą coraz częściej organizować wieczory teatralne, które pozwolą na wzajemną konfrontację doświadczeń, wspólne warsztaty pod okiem zawodowych choreografów i być może stworzą także platformę do tworzenia spektakli z tancerzami pochodzącymi z różnych grup i regionów.

Sandra Wilk, wolna strefa

_____________________________________________________________________