"mufmi" jest rodzajem działań twórczych i marką wypracowaną przez Annę Piotrowską (od 1995 r.) Ważne w pracy twórczej Piotrowskiej jest otwarcie na kreację i proces. Specyficzny język, który odkrywa i używa buduje twór artystyczny zwany mufmi. Jest to język, który czerpie z tańca, teatru, absurdu i abstrakcji. Konsekwentnie realizuje hasło budzenia rozumu z głębokiego snu codzienności. (Tatiana Rasała) Najważniejszym celem dla Piotrowskiej jest próba zaczarowania widza. Sprawia, aby widz odczuwał bardziej niż myślał. Poszukiwania mocnych obrazów, które można by zabrać ze sobą są najważniejszym wyzwaniem dla Piotrowskiej.
Ciało aktora jest dla Piotrowskiej elementem budowania przestrzeni przedstawienia. Ruchome i w ruchu zatrzymane. Brak ruchu, ciało zatrzymane w przestrzeni, nieruchome tworzy kontekst dla partnerów. Stwarza świat spektaklu. Tym momentom, pozornego bezruchu, poświęca Piotrowska wiele uwag. (Paweł Kamza)
Teatr prezentował się w wielu miejscach w kraju i w Europie. Najważniejsze Festiwale w Polsce: Kalisz (główna nagroda 2007r. XV Międzynarodowe Prezentacje Współczesnych Form Tańca, główna nagroda 2006r. na scenie_off), Bytom - Międzynarodowa Konferencja Tańca Współczesnego (2006-2008,2010), Lublin - Międzynarodowe Spotkania Teatrów Tańca, Warszawa - Międzynarodowe Spotkania Sztuki Akcji ROZDROŻE. Występy w Budapeszcie, Sztokholmie, Pradze, Bratysławie, Berlinie, Brukseli, Palermo. Na codzień "mufmi" działa przy Klubie Dowództwa Garnizonu Warszawa.
Piotrowska wystrzega się "ładnego" opowiadania historii. Jej twórczość jest afabularna, czysto wrażeniowa. Powstaje jako próba odpowiedzi na pytanie, co może się zdarzyć między ciałem i słowem. Próba wielokrotna i nigdy ostateczna. (Magdalena Szpak)
